Op de IC
Als anesthesie-assistent ben ik sinds een jaar ook werkzaam als buddy op de IC in het Tjongerschans Ziekenhuis in Heerenveen. Twee dagen per week werk ik daar, de rest van de week ben ik werkzaam als fotograaf in Groningen. In Heerenveen is er soms een overlap tussen die twee beroepen. De illustratieve foto bij dit bericht is bijvoorbeeld gemaakt op verzoek van het ziekenhuis, om als positief nieuws te plaatsen in het huisblad voor het personeel. Dit betreft een meneer die erg ziek is geweest van corona, maar nu weer voldoende hersteld was om naar huis te kunnen.
Het was erg wennen, een jaar geleden. Normaliter kwam ik daar alleen wanneer er een geopereerde patiënt naar de IC gebracht moest worden. Of wanneer er een IC patiënt geopereerd moest worden en wij die, als anesthesieteam, gingen ophalen. Nu werd ik in alle voorkomende diensten ingedeeld om de IC verpleegkundigen te assisteren bij de zorg voor de coronapatiënten.
Dat hakt(e) er goed in.
Ondanks de hardnekkige beweringen van mensen die er geen verstand van hebben, die beweren dat het slechts een griepje is, zijn deze patiënten doodziek. In een jaar tijd hebben we een flink aantal patiënten voorbij zien komen. Gelukkig konden de meesten redelijk hersteld weer terug naar de verpleegafdeling. Helaas waren er ook patiënten die het niet overleefd hebben. Ook de ligduur op deze afdeling varieert enorm, variërend van enkele dagen tot meerdere maanden.
Wanddecoratie
Op de IC is niet veel ruimte om als muurdecoratie foto’s en kaartjes naast een bed te hangen. Bovendien kunnen de meeste patiënten die aan de beademing liggen hun hoofd niet draaien, dus even opzij kijken naar kaartjes aan de muur gaat dan ook lastig. Mijn IC collega’s zijn echter enorm creatieve personen, die het onmogelijke mogelijk proberen te maken en te zorgen dat iedereen toch naar iets dierbaars kan kijken. Denk daarbij aan een tekening van een kleinkind, een echo van een kleinkind in aantocht, of een foto.
Professionele familiefoto
In het afgelopen jaar heb ik zo heel wat foto’s gezien. In de meeste gevallen vakantiefoto’s, afgedrukt in collages of ingelijst staand op het nachtkastje. De meeste foto’s waren niet zo heel duidelijk, je kon goed zien dat ze met een telefoon gemaakt waren. Tot de laatste keer dat ik een nachtdienst draaide. Ik assisteerde bij de verzorging van een meneer die veel wakker was en ook in de gelegenheid was om zijn fotowand te bekijken. Midden op die wand, tussen talloze kaartjes en tekeningen, hing een mooie A4 formaat foto met daarop een kleurig, scherp en duidelijk professioneel gemaakt familieportret. Goed zichtbaar voor deze meneer en met al zijn geliefden erop. Nu hamer ik er altijd al op hoe belangrijk professionele familiefoto’s zijn en dat werd hier, midden in de nacht, weer eens bevestigd. Wat ontzettend fijn voor deze man dat hij zo’n goed beeld van zijn familie binnen oogbereik had. Familie die hij niet kon bellen, omdat hij niet kon praten door de beademingsbuis in zijn keel. Zij konden niet op bezoek komen vanwege alle coronamaatregelen. En juist zij konden hem de steun geven die hij zo nodig had. Dat wat hij moest missen haalde hij nu, deels, uit die familiefoto. Vierentwintig uur per dag, want anders dan liggen in zijn bed kon hij niet.
Ik was blij voor hem, dat hij deze familiefoto had. Die nacht besloot ik dat ik nogmaals, nu via een blog, wil vertellen hóe belangrijk het is dat je familiefoto’s laat maken. Laat je familie fotograferen en laat jezelf fotograferen. Een professionele familiefoto is goud waard!
